Prolog.

                             Rodzice- dla jednych kochające osoby. 
                              Jednak dla innych to po prostu 
                         osoby dla których nic nie znaczysz,
                        wiedzą o twoim istnieniu ale nie po to by 
                             cię kochać, wspierać i być z tobą. 
                                Tylko by cię wykorzystywać.

                                         Jakich ja mam? 
                        Tych dla których jestem sprzątaczką,
                                  lalką i workiem treningowym. 
                     Niczym więcej. Nie traktują mnie jak człowieka, 
                              tylko jak lalkę w swoich rękach.
                                 Ja już tego nie wytrzymuję.
                             Nie daje rady. Ale jaki mam wybór? 
                                  Nie jestem pełnoletnia. 
                           Nie mogę sobie od tak odejść. 
                              Zawsze przed snem płaczę,
                       modlę się o rodziców którzy są normalni, 
                    nie biją swojego dziecka i nie wykorzystują jego.
                      Mam już 16 lat i wiem co nieco o swojej rodzinie. 
                          Jednak jak mam się do nich dostać, 
                       skoro wszyscy mieszkają za granicą. 
                        Każdy wie jaką ja mam sytuację w domu, 
                           ale nikt mi nie chce pomóc. 
                           Jedynie rok temu był tu mój kuzyn. 
                   Chciał mi pomóc, ale rodzice go wywalili. 
                              Nie dał rady nic zrobić. 
              Ciągle proszę boga o to by wrócił i mnie z tąd wyciągnął.
________________

Prolog krótki, ale prologi zawsze takie są. Rozdziały będą oczywiście dłuższe. Jeżeli masz zamiar czytać, to pozostaw po sobie ślad czyli SKOMENTUJ.! Będę wdzięczna. :*

Rozdział postaram się dodać jak najszybciej.: )